Ktoś powie, że nie czas ku temu....ale w sumie czemu nie? Czy musimy przeżywać tylko jedno krańcowe uczucie? Czy nie można mieć w sercu żałoby, a jednocześnie wpuścić do niego trochę radości? No i u nas tak będzie...ale ad meritum (Gajowa ostatnio wpada w mentorskie, niepodobne do siebie tony, ale obiecuje poprawę;), z okazji owej popełniłam welon, którego na razie nie pokażę, bo nie ma się czym chwalić - ot obrębiony kawałek tiulu, oraz dzieło z którego (z jednym 'ale') jestem naprawdę dumna.
Jakiś czas temu kupiłam na allegro piękną tkaninę zasłonową...kompletnie do mojego mieszkania nie pasuje, ale kompulsywnie kupiłam ze względu na cudowny wzór...no i długo myślałam co z niej zrobić, aż padło na kieckę...oprócz spódniczki z Buką dla Potwornickiej popełnionej parę miesięcy temu nigdy nic do ubrania nie szyłam, ale beztroski zapał ignoranta kazał mi mimo to spróbować. Formę karczku odrysowałam od innej sukienki dziecięcia (z 10 cm zapasem na szwy, oczywiście), dół to koncepcja własna całkowicie.
no i to jedno 'ale': moja cudna, pierworodna sukienka jest o jakieś 2 rozmiary za duża na modelkę;)) Więc z szpanowania na ślubie nici...chyba, że ciocia Potwornickiej stwierdzi za jakiś rok, że konieczna jest wymiana męża na lepszy model, to wtedy będzie jak znalazł;)
sukienka urocza...
OdpowiedzUsuńa kolorków rzeczywiście chyba mi potrzeba...szczególnie, że niewesoło jakoś w rzeczywistości...
Śliczna sukienusia ! :)
OdpowiedzUsuńGajowa, zdaje się, że popełniłaś jeden błąd. Wszystkie podkroje, żeby ładnie się układały i nie rozciągały, przed zszyciem podklejamy flizeliną. Można nawet dostać w pasmanteriach specjalne taśmy flizelinowe do podklejania skosów. Bo reszta w sukienusi jest śliczna. :)
OdpowiedzUsuńKoloroterapia zawsze działa...:)
OdpowiedzUsuńJest ok:).
Pozdrawiam. K.
Koroneczko, dzięki za wskazówki! Rzeczywiście przy podkrojach się marszczy, ale uznałam, że tak musi być, a teraz wiem, że nie;)
OdpowiedzUsuńI cieszę się, ze Wam się podoba;)
Świetna!! Materiał bardzo pozytywny :). Szkoda, że nie uda się jej wykorzystać teraz,ale ważne, że będzie mogła być używana za jakiś czas. Wtedy będzie jak znalazł :)
OdpowiedzUsuńPozdrawiam :)
Bardzo piękna i na pewno w końcu się przyda :) :)
OdpowiedzUsuńA... co to są podkroje?
OdpowiedzUsuńPotwornickiej kiecka jest swietna,bedzie wygladac jak wiosenna Dama
OdpowiedzUsuńGratuluje sukni i pieknego materialu
A i panienka dorosnie do sukni-jesli za wielka
Milego weekendu
Materiał cudny. Dzieło jest naprawdę udane i podziwiam pomysłowość w wykończeniu.
OdpowiedzUsuńJeśli chcesz mieć równe marszczenie dołu kiecki ,w miejscu przyszycia karczku, to jednym ze sposobów jest przeszycie maszyną na najrzadszym ściegu (największe odległości między kolejnymi wbiciami igły w materiał)górnego brzegu sukienki(ok 5-7 mm od obrzuconego brzegu).Nici po zakończeniu odciąć z dużym zapasem i ostrożnie ciągnąć za nić,która szła od dołu tzn. tą z bębenka.Wtedy ładnie się układa, marszczy na oczekiwaną przez ciebie długość.A ostrożnie coby tej ciągnionej nitki nie zerwać.Uf ,chyba za bardzo nie zamotałam.
Piękna Ci wyszła! A kokardka wygląda jak efekt zamierzony! I śliczna ta koroneczka w haleczce! Zaprezentuj jeszcze z wkładem! Znaczy dziecko wsadź do środka:)
OdpowiedzUsuńKasiu, ja tak właśnie zrobiłam i było idealnie....do momentu jak zaczęłam przyszywać, i mimo wcześniejszego mierzenia, okazało się że część dolna za szeroka jest, więc musiałam pospiesznie dodatkowe zakładki dorabiać...no nic, człowiek uczy się na błędach;)
OdpowiedzUsuńMadziu, podkroje, to to półokrągłe pod szyją i paszkami;)
Wygodna, dziecka to w tym w ogóle nie widać, o tyle za duże jest;)) Za jakiś rok zatem pojawi się tu post z dzieckiem w kiecce;)
słodka sukienka a dziecię trza podkarmić-niech szybko dorośnie
OdpowiedzUsuńPatuś, dla mnie bomba.
OdpowiedzUsuńFlo z pewnością będzie w niej łamała serducha męskie, jak nic.
Pamietam jak pierwszy raz zrobiłam za duży podkrój, tom sobie poradziła w ten sposób - że obszydełkowałam pod szyją kordonkiem i nieco się "ściągło". Ważne tylko coby nie za bardzo;)
Można też zronić pod szyją takie "szczypawki", cos jakby kontrafałdki i doszyć kokardeczki jak na dole sukni.
I jak to mówiła moja Ś.P.Babcia: Głupi sie nie domyśli, a madry pomyśli: tak miało być.
Tyle w kwesti pomysłów na za duże podkroje w momencie, kiedy już nie można ich podkleić:)
Sukienusia podoba mi się na tyle, że przez chwilę zastanawiałam się, czy aby Laurka nie jest ciut większa od Flo:)
OdpowiedzUsuńTo ja będę czekać na post "sukienka z dzieckiem w środku" :)
OdpowiedzUsuńNo i fajowa kiecuchna:)
OdpowiedzUsuńWpadłam przypadkiem, pewnie zostanę:)
Zazdroszczę umiejętności, ja jeszcze szyciowo raczkuję, a już szycie ciuchów to dla mnie wyższa szkoła jazdy, toteż podziwiam odwagę. Ja sie od lutego co najmniej przymierzam do uszycia córze spódniczki. W marcu sobie obiecałam że na święta uszyję.
cóż, mamy kwiecień... Pozdrawiam:))
Ale cudna!! Jaki śliczny materiał, no i to wykończenie koronką... Cudo;)
OdpowiedzUsuńPozdrawiam i zapraszam do siebie;)
Ivalia, Cathe - byłam już u Was, i będę zaglądać częściej!:)
OdpowiedzUsuńo Matko. Rzeknę tyle. Z wrażenia straciłam bowiem koncepcję wypowiedzi...
OdpowiedzUsuńAch jaka śliczna sukieneczka...piękny wzór i piękne kolorki:)Zachwyca:)Pozdrawiam słonecznie:)
OdpowiedzUsuń