środa, 22 września 2010

Saga o ludziach kielni i pędzla

Czyli remontu dzień drugi i trzeci (trzeba przyspieszyć z opisem, bo zajmie dłużej niż remont rzeczony;)


Dzień drugi

8.00: Po wyekspediowaniu dziecka do placówki Gajowa załoga przystępuje z nowymi siłami i wiarą w lepszą przyszłość w mieszkaniu jak z żurnala do kładzenia paneli. Nadworny twierdzi, że to proste jak budowa cepa, Gajowa powątpiewa…

11.00: 3 godziny później po rozkręceniu szafy i wywaleniu szuflą z pokoju wszystkich zalegających klamotów, przerywanego okrzykami Gajowej: „Patrz, Twój krawat ze ślubu”, „O moje panieńskie desusy”…jak się 5 lat mebli nie odsuwa, to się co rusz ma niespodziankę;). Nadworny przystępuje do wykładu teoretycznego, jak należy zdejmować panele i jaka to trudna i wyczerpująca praca, wymagająca kierownika i dwóch suwnicowych… Gajowa słucha, mądrze kiwa głową, wykazuje głęboki szacunek dla wiedzy męża, po czym korzystając z jego wyjścia do wygódki jednym ruchem ręki usuwa parę metrów paneli;P

12.00: Po tym jak Nadworny przestaje się zapluwać, że Gajowa szalona jest i nieodpowiedzialna sama grzebiąc przy panelach, przystępujemy do nowych paneli cięcia...w wyniku losowania (Co wolisz? Panele cięte w zygzak lewą ręką czy panele zbryzgane krwią Gajowej, co się panicznie boi wyrzynarki) Nadworny decyduje (dyskretnie popychany ku tej decyzji przez Gajową), że ciąć będzie on…i jak on tnie! Nie zważając na histeryczne popiskiwania Gajowej trzymającej panele zdecydowanie za blisko wyrzynarki („na pewno nie zjedzie? Jak ja będę robić na drutach jedną ręką? ZUS nam obojgu renty nie da”;P), jedzie lewicą przez deski jak Kubica bolidem, jak lawina ze Śnieżki, jak napastnik polskiej reprezentacji do własnej bramki:)

15.00: Deski przycięte i położone…nie zawsze chciały się położyć, ale po to Gajowa ostatni rok tyła z zapałem, żeby teraz całą swoją nadwagą po panelach skakać wbijając je w miejsca właściwe…na koniec wyszła mała śmiesznostka, albowiem okazało się, że pokój ani pionu ani poziomu nie trzyma i jest nie tyle prostokątem co nierównoległobokiem z rozrzutami rzędu 10 cm;P Na szczęście szpara wypada pod nową szafą, więc zgodnie stwierdzamy, że czego oczy nie widzą…;)

I na tym front robót na ten dzień został zakończony…przedpokój nadal łypał tysiącem pomarańczowych oczek, ale musiał jeszcze 2 dni poczekać, aż Gajowa załoga wygrzebie się do marketu budowlanego po kilkadziesiąt litrów białej farby do zamalowywania.

Dzień trzeci

Dzień przełomowy skręcania szafy zaprojektowanej przez Nadwornego jeszcze przed wypadkiem i nieuwzględniającej nowych okoliczności, czyli skręcania przez jednorękiego bandytę i panikarę wzrostu siedzącego psa;P

8.00: Z namaszczeniem i celebracją wnosimy szafowe elementy do pokoju; elementy ciężkie przeraźliwe, ale skoro Nadworny może jedną ręką to i Gajowa nie narzeka tylko targa grzecznie zastanawiając się, czy samo podnoszenie ciężarów może się jakoś przełożyć na utratę centymetrów w talii? (Wniosek po kilku dniach…przekłada się raczej na przybór, Gajowa narobiwszy się fizycznie je jak górnik po szychcie;)

8.30: Nadworny wygania Gajową do innych robót, więc Gajowa udaje się na wirtualną farmę, a Nadworny pracowicie oznacza płyty tajemnymi znakami…na tyle tajemnymi, że wkrótce okazuje się, ze sam swoich oznaczeń nie rozumie…

10.00: Parę obsianych pól i wydojonych krów później Gajowa zostaje wezwana do świadczenia czynności pomocniczych, czyli kolejnego trzymania desek w pobliżu ostro zakończonych przedmiotów…Gajowa ma niewytłumaczalną do końca fobię na elektronarzędzia, o czym była już mowa powyżej, więc dziś zastanawia się, jak długo będzie zrastać się palec przewiercony wiertarką, a że dziur do wywiercenia jest około setki Gajowa ma dużo czasu na rozmyślanie o kruchości ciała ludzkiego;)

12.00 Nadworny słaniając się z wycieńczenia i zagrożony bezpowrotnie utraconą leworęcznością, bo i lewa ręka odmawia posłuszeństwa, odmawia jednakowoż porzucenia robót w trakcie…i słusznie, bo wówczas musielibyśmy spać w wannie, a Potwornicka za karę w kuwecie;P Zatem nawiercone płyty (ledwie w 5% źle) stawiamy do pionu, sami się pod ich ciężarem poziomując...pion zresztą też czysto teoretyczny, bo jak już wspomniano, ściany pionu nie trzymają;) Stawiamy, skręcamy, docinamy...

16.00 O @#%$!$#%!$#%!! Za pół godziny zamykają żłobek! Nadworny z Gajową wylatują pędem do auta, po drodze kłócąc się, kto pójdzie po Potwornicką, bo oboje są w strojach roboczych. Gajowa kłótnię przegrywa i wpada do żłobka ze rozwianym włosem przyprószonym nie tylko siwizną, ale i fioletem z wczorajszego malowania, w spodniach, w których 10 lat temu spędziła upojne wakacje, a potem z nich zdecydowanie wyrosła, ale nadal leżą w szafie w oczekiwaniu na mityczne schudnięcie Gajowej;P Na szczęście panie w żłobku są fantastycznie dobrze wychowane i nawet im powieka nie drgnie na widok Gajowej;)

17.00: Gajowa znowu wylosowała gorszy los na rodzinnej loterii i podczas gdy Nadworny wbija ostatnie półki, ona broni wejścia do pokoju zbuntowanej dwulatce - „Tatuuuuuś” łup łebkiem o podłogę, łup piąstką o oszklone drzwi..”Nie chcę sikuuuu!”…”O, siku?!” „Jeść!” „Nie chcę jeść!!”, łup rodową porcelaną o kafelki… i tak dalej…;)

20.00 Potwornicka po wysłuchaniu bajki o złej czarownicy gustującej w rozwydrzonych żłobkowiczach przerażona idzie spać, Gajowa pada na pysk w okolicach kanapy, a Nadworny podkręcony robotą po 2 miesiącach wegetowania na zwolnieniu, pogwizdując radośnie robi porządki…

Epizod trzeci z oranżem w roli głównej już jutro…epizod czwarty będzie już rozgrywać się w czasie rzeczywistym, gdyż od czwartku otwieramy nowy front robót;)

PS: Zdjęcia nadal w miejscu nieznanym....znajdą się...na pewno...kiedyś...i wtedy będzie fotoreportaż;)

15 komentarzy:

  1. A ja mam super śniadanko, bo szczęki mnie już bolą od rozwarcia!!! hihihi
    Pati, chyba zostanę Twoim menadżerem... do wydawnictwa marsz! :-)

    OdpowiedzUsuń
  2. Już czekam na następne części tej pasjonującej opowieści. Pozdrawiam.

    OdpowiedzUsuń
  3. Kocham Was :D :D :D
    Tylko mi monitor wyczyśćcie, niechby lewą ręką :D

    OdpowiedzUsuń
  4. Wiesz co Gajowo? Czyta sie to lepiej niż Kinga.
    Ja wiem ile to trudu i pracy, ale nic nie poradzę, ryczę... ze smiechu :DDDDD
    Buziaki Kobieto Remontowa

    OdpowiedzUsuń
  5. :) czekam na ciąg dalszy, oby szczęśliwie ukończony i zdjęcia

    OdpowiedzUsuń
  6. Jak tak dalej będziesz pisać, to wszystkie czytelniczki Twojego bloga (ze mną na czele) będą Wam zyczyć jak najdłuższego remontu ;-DD

    OdpowiedzUsuń
  7. o, dzielna Niewiasto...
    kończcie dzieło aczkolwiek pusto nam tutaj bez jego opisów będzie... :)

    OdpowiedzUsuń
  8. dzielna z ciebie kobieta !
    pozdrowionka

    OdpowiedzUsuń
  9. Uśmiałam się za wszystkie czasy. Czekam z niecierpliwością na ciąg dalszy :)
    Pozdrowienia dla całej rodzinki :)

    OdpowiedzUsuń
  10. Czytam Cię wciąż!!! :) ehhh cudny remont... ;)

    OdpowiedzUsuń
  11. Wow! Ten reportaż robi wrażenie... chociaż jednocześnie współczuje i życzę powodzenia next time:)

    OdpowiedzUsuń
  12. Przeraża mnie perspektywa remontu, bo wyobrażam go sobie właśnie mniej więcej tak jak go opisujesz, a z drugiej strony wiem jak bardzo liczy na mnie żona! Aaaaah i co z tym zrobić?

    OdpowiedzUsuń

Obserwatorzy

szablon

Google translate