Dole i niedole początkującej szwaczki

Wiecie, kto to Tilda? Chyba każdy kto działa rękodzielniczo już tak, a kto jeszcze nie, to niech popatrzy i się pozachwyca: Fanklub Tildy. Ja się zachwyciłam parę miesięcy temu i postanowiłam Tildę sobie uszyć. Postanowienie było mocne, niestety umiejętności nieco słabsze, bo jednak Tilda składa się z wielu linii krzywych i pofalowanych, a ja szyć umiem tylko na prosto:) Jako że jednak Tilda idealnie kwadratowa w grę nie wchodziła, zaparłam się, że się nauczę, a co! Próby i przymiarki trwały miesiąc cały…ze słabym skutkiem, gdyż linie zakrzywione nadal mi wychodziły, tylko gdy się zamyśliłam przy szyciu i mi materiał odjechał w siną dal.

Jednak w ostatni weekend stwierdziłam, że gorzej już nie będzie, a jednakowoż jakieś tam postępy uczyniłam, więc w desperacji narysowałam wykrój i wycięłam go ze starego prześcieradła…. zielonego, bo zabierając się do pracy bez przekonania, byłam pewna, że i tak nie wyjdzie, więc szkoda dobrego materiału marnować. A tymczasem prawie wyszło :)

Ponieważ nie organizuję quizu pt. „Znajdź 10 kardynalnych błędów w Tildzie Pat”, to daruję sobie ich wskazywanie – każdy kto szyć umie, dostrzeże je od razu, a reszta niech tkwi w przekonaniu, ze Tilda taka miała być :) Koślawości dało się częściowo schować pod sukienką, która pierwotnie należała do szydełkowego królika, ale musiała nastąpić szybka podmianka, bo spódnica tildowa wyszła jakieś 2 rozmiary za duża. Bluzeczka oryginalna natomiast wylądowała w koszu, bo po 2 godzinach ślęczenia nad maszyną okraszonego soczystymi przekleństwami wyszła owszem, całkiem udana, tylko z kolei 2 rozmiary za mała… Zatem naprędce powstał zielony kubraczek z filcu przeznaczonego na kartki świąteczne…i tyle mi starczyło nerwów i inwencji, więc Tilda jest na razie łysa jak kolano i wygląda jak Obcy :)

A o to i moje pierwsze uszyte dziecko…jednak pierwsze urodzone dziecko wyszło mi znacznie ładniej:) Zdjęcie mojego autorstwa – co widać i wbrew wcześniejszym zobowiązaniom, ale R nie ma czasu na takie drobiazgi, bo właśnie obfotografowuje sklepowe przedmioty na wielkie otwarcie…

Apropos wyżej opisanych perypetii – nadal szukam Pań szyjących – najlepiej, żeby umiały to robić dużo lepiej niż ja:) Piszcie na adres podany w blogu!